• Czym się zajmuje Psycholog

        • Najważniejszym zadaniem w pracy psychologa szkolnego są działania na rzecz prawidłowego rozwoju psychicznego dzieci przy współpracy z rodzicami, pedagogiem, wychowawcami i instytucjami świadczącymi pomoc dzieciom oraz tworzenie klimatu do prawidłowego rozwoju osobowości uczniów.

          http://www.sgdzieciom.pl/wp-content/uploads/2012/06/SLIDE2b.png

          TERAPIA PSYCHOLOGICZNA

          Jest formą dialogu pomiędzy dzieckiem, opiekunem, a terapeutą. Ze względu na specyfikę świata młodego człowieka psychoterapia dzieci i młodzieży różni się nieco od pracy z dorosłymi i wyróżnia się:

          • dostosowaniem metody pracy do etapu rozwojowego dziecka
          • stałą współpracą z rodzicami lub opiekunem
          • włączaniem w sesje zabaw terapeutycznych, ruchu, rysunku, muzyki

          Psychoterapia może pomóc dziecku w wielu obszarach jego funkcjonowania, takich jak:

          • lepsza jakość relacji z dorosłymi i rówieśnikami
          • rozwijanie świadomości swoich emocji oraz odnajdowanie bezpiecznych form ich wyrażania
          • budowanie świadomości ciała oraz obrazu siebie, które przekładają się na poczucie pewności i własnej wartości
          • pokonywanie trudności i rozwijanie własnych zasobów
          • obniżenie lęku, frustracji, agresji, nieśmiałości oraz dostęp do nowych możliwości

          Psychoterapia dzieci jest szczególnie pomocna w przypadkach:

          • występowania różnego rodzaju zaburzeń (np. emocjonalnych, zachowania, rozwojowych, więzi)
          • trudności związanych ze zmianą sytuacji życiowej dziecka (np. przeprowadzka, rozwód, choroba lub śmierć członka rodziny)
          • problemów w funkcjonowaniu dziecka w jego środowisku (np. trudności szkolne, nieśmiałość, apatia, bunt)

          Cele ogólne:

          Zajęcia mają na celu poprawę funkcjonowania emocjonalnego i społecznego, niwelowanie zachowań społecznie niepożądanych, pokazywanie sposobów radzenia sobie w kontaktach z innymi dziećmi oraz wypracowanie tolerancji na błędy i niepowodzenia, doskonalenie umiejętności społecznych przez modelowanie zachowań

          Cele szczegółowe (w zależności od potrzeb):

          • wzmocnienie poczucia bezpieczeństwa
          • obniżenie poczucia niepokoju i napięcia
          • wdrażanie do samodzielnego wykonywania czynności
          • kształtowanie kontaktów społecznych
          • pomoc w uwalnianiu się od zachowań niepożądanych
          • nauka umiejętności przebywania w grupie oraz opanowania umiejętności wspólnej zabawy i pracy
          • wykształcenie motywacji do komunikowania się
          • wzbudzanie zainteresowania otoczeniem
          • poprawa umiejętności spostrzegania, odbioru i przetwarzania informacji napływających z otoczenia
          • zmniejszanie i redukowanie zachowań utrudniających naukę
          • budowanie poczucia własnej wartości
          • pozytywne wzmacnianie osiągnięć
          • nauka aktywnej komunikacji jako sposób na wyrażanie emocji
          • nauka i modelowanie zachowań pożądanych
          • ćwiczenia rozwijające sferę emocjonalno- uczuciową
          • uczenie przestrzegania zasad i norm obowiązujących w sytuacjach grupowo-społecznych
          • wypracowanie tolerancji na błędy i niepowodzenia
          • uczenie zdolności przewidywania konsekwencji różnych zachowań

          Przykładowy program zajęć:

          1. Wspomaganie rozwoju samokontroli:
          1. wdrażanie do kontrolowania emocji
          2. rozwijanie umiejętności radzenia sobie z trudnymi uczuciami
          3. eliminowanie napięć emocjonalnych oraz negatywnych sądów poznawczych
          1. Wspomaganie rozwoju społecznego (trening kompetencji społecznych):
          1. rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów, konfliktów
          2. nabywanie umiejętności wyrażania własnych myśli, poglądów i uczuć
          3. akceptacja siebie i innych
          4. pomoc w zaistnieniu w grupie rówieśniczej i wspomaganie procesu integracji jednostki z grupą
          5. kształtowanie umiejętności pokonywania trudności w kontaktach interpersonalnych i rodzących się w ich następstwie negatywnych emocji
          6. rozwijanie umiejętności komunikacyjnych oraz prospołecznych
          7. kształtowanie odpowiedzialności za własne działanie
          1. Wspomaganie rozwoju emocjonalnego
          1. kształtowanie uważnego słuchania drugiej osoby oraz zdolności dłuższego skupiania uwagi na wykonywanych czynnościach
          2. kształtowanie pozytywnego obrazu własnej osoby, wzmacnianie poczucia własnej wartości
          3. rozwijanie umiejętności rozpoznawania, rozumienia i wyrażania uczuć
          4. uczenie konstruktywnego myślenia (zmianę sądów poznawczych)

          Metody pracy: metoda wpływu osobistego, dialog, instrukcja, metody komunikacji wspierającej i wspomagającej, testy psychometryczne i projekcyjne, terapia zabawą, praca w kartach pracy (ćwiczenia terapeutyczne) i relaksacyjne. Podczas pracy planowane jest wykorzystanie elementów terapii systemowej, poznawczo-behawioralnej, arteterapii, muzykoterapii (w zależności od indywidualnych potrzeb)

          Formy pracy: praca indywidualna  lub dwuosobowa

          ZAJĘCIA GRUPOWE DLA DZIECI PRZEJAWIAJĄCYCH TRUDNOŚCI W ZACHOWANIU

          Zajęcia grupowe mają na celu głównie: kształtowanie adekwatnej samooceny u dzieci, niwelowanie i zapobieganie agresji, rozwijanie kompetencji społecznych, współpracy oraz sposobów na radzenie sobie z silnymi emocjami: stresem, złością, lękiem. Uczniowie mają okazję ćwiczyć metody rozwiązywania konfliktów, sposoby wchodzenia w prawidłowe relacje z rówieśnikami,  uczą się rozpoznawać związki pomiędzy zachowaniem, myślami oraz emocjami swoimi i innych ludzi, a także rozwijać swój twórczy potencjał. Zajęcia mają charakter ustrukturalizowanych spotkań grupowych, na które składają się odpowiednio dobrane gry, zabawy i ćwiczenia grupowe. Każde spotkanie ma swój cel, aktywność uczniów jest podporządkowana celom korygującym. Dzieci uczą się przez doświadczenia- grupa stanowi terytorium do nabywania nowych doświadczeń i eksperymentowania.

          Cele ogólne:

          1. rozwijanie u dzieci umiejętności  potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie oraz do rozwiązywania problemów
          2. wzmacnianie poczucia własnej wartości
          3. nauka dobrej, rozwijającej zabawy
          4. stymulacja rozwoju emocjonalnego dzieci
          5.  stworzenie okazji do przepracowania sytuacji trudnych pod katem emocjonalno-społecznym
          6. budowanie pozytywnego obrazu siebie
          7. modelowanie zachowań
          8. praktykowanie z dziećmi treningów relaksacyjnych
          9. wspomaganie rozwoju wewnętrznego
          10. uczenie sposobów radzenia sobie z uczuciem złości, obniżonego nastroju, lęku
          11. udzielanie pomocy dzieciom, które doświadczały lub doświadczają przemocy  w rodzinie
          12. odczuwają nieustający niepokój, mają trudności z nauką lub inne problemy w szkole

          Przykładowy program zajęć:

          1. Terapeutyczny
          2. Edukacyjny
          3. Rozwojowy

          Zajęcia terapeutyczne- rozumiane jako  tworzenie   możliwości   odreagowywania  emocji i napięć powstających na skutek wzrastania w urazowym otoczeniu, a także na skutek niepowodzeń szkolnych i społecznych oraz uzyskanie korekcyjnych doświadczeń   emocjonalnych pozwalających na zmianę wzorców zachowań i zmianę sądów poznawczych w  trakcie uczestnictwa w zajęciach.

          Cele szczegółowe:

          1. stymulacja rozwoju emocjonalnego dzieci
          2. stworzenie okazji do przepracowania sytuacji trudnych pod katem emocjonalno-społecznym
          3. budowanie pozytywnego obrazu siebie
          4. zwiększenie poczucia własnej wartości
          5. modelowanie zachowań

          Zajęcia edukacyjne– pozwolą  zdobyć  dzieciom  wiedzę  o  problemach  będących podstawowymi i aktualnymi dla grup.

          Cele szczegółowe:

          1. wzajemne poznanie się, integracja grupy
          2. wytworzenie atmosfery bezpieczeństwa, zaufania i wsparcia
            ustalenie reguł i norm grupowych
          3. nabywanie umiejętności wyrażania uczuć
          4. rozpoznawanie emocji u siebie i innych
          5. rozwijanie umiejętności udzielania informacji zwrotnych
          6. uświadomienie sobie, że uczucia mogą się zmieniać
          7. ćwiczenie umiejętności koniecznych do wzięcia   odpowiedzialności za swoje zachowanie w kontaktach z innymi i do panowania nad tymi zachowaniami

          Zajęcia rozwojowe – oznaczają one nabywanie podczas zajęć  umiejętności społecznych przydatnych w radzeniu sobie  z  posiadanymi problemami, które  służyć będą jego rozwojowi społecznemu i osobistemu.

          Cele szczegółowe:

          1. stymulacja koncentracji uwagi
          2. stymulacja umiejętności grafomotorycznych
          3. rozwijanie twórczego myślenia
          4. stymulacja umiejętności współdziałania i współpracy
          5. analiza ćwiczonych umiejętności
          6. rozbudzanie gotowości do swobodnego wypowiadania się
          7. wdrażanie do samodzielność

          Zalety pracy w grupie:

          1. większa ilość osób zachęca do wprowadzania zmian
          2. może być odpowiednikiem szerszego środowiska społecznego
          3. daje poczucie przynależności
          4. skupia dzieci mające podobne problemy

          Metody pracy: krąg, burza mózgów, socjodrama (odgrywanie ról), rundka, elementy arteterapii i muzykoterapii (w zależności od indywidualnych potrzeb), psychodrama, pantomima, gry i zabawy ruchowe oraz psychologiczna, ćwiczenia i techniki wyobrażeniowe, dzielenie się własnym doświadczeniem, poszukiwanie wspólnych konstruktywnych rozwiązań poprzez stosowanie różnorodnych technik

          Formy pracy: praca grupowa

          ZAJĘCIA DLA DZIECI ZDOLNYCH

          Podstawę programu stanowią metody poszukujące, w szczególności czynnościowe (najlepsze dla wykorzystania aktywności, spontaniczności i twórczości dziecka). Wymagają od dziecka uczenia się podczas działania, któremu towarzyszą różne czynności umysłowe, wykorzystują doświadczenia dziecka, angażują jego sferę intelektualną, odwołują się do wyobrażeń i wdrażają do współpracy.

          Ćwiczenia mają zróżnicowany charakter począwszy od zabaw intelektualnych, aż po różnego rodzaju formy ekspresji. Doskonalą m in.: zdolność abstrahowania, kojarzenie odległych faktów, rozumowanie dedukcyjne i indukcyjne, metaforyzowanie i transformowanie.Główną oś  programu stanowią ćwiczenia rozwijające umiejętność twórczego myślenia.Zajęcia zachęcają do planowania, przewidywania i podejmowania pomysłów. Pogłębiają wiedzę dziecka, jego rozumienie, usprawniają analizę, syntezę i ocenę. Kształcą giętkość, płynność i oryginalność myślenia. Zwiększają umiejętność badania i rozwiązywania problemów.

           Cele ogólne: rozwijanie zdolności ogólnych oraz elementarnych zdolności twórczych

          Cele szczegółowe:

          1. rozwój zdolności poznawczych i  intelektualnych
          2. stymulacja inteligencji emocjonalno – społecznej
          3. umiejętność współpracy grupowej
          4. budowanie  motywacji do nauki
          5. doskonalenie technik uczenia się, zapamiętywania i koncentracji uwagi
          6. stymulacja percepcji wzrokowej i słuchowej
          7. stymulacja umiejętności grafomotorycznych
          8. rozwijanie twórczego myślenia;
          9. zwiększenie umiejętności współdziałania i współpracy
          10. wzmacnianie poczucia własnej wartości i sprawczości
          11. wywoływanie ekspresji emocji i twórczości
          12. rozwijanie myślenia twórczego

          Przykładowy program zajęć:

          1. wykorzystywanie różnorodnych możliwości i okazji do indywidualizacji pracy w toku normalnie, powszechnie stosowanych form pracy
          2. przydzielanie trudniejszych zadań do rozwiązywania podczas pracy zbiorowej i indywidualnej
          3. stwarzanie okazji do swobodnego wyboru trudniejszych zadań i swobodnej decyzji w podejmowaniu zadań dodatkowych
          4. organizowanie pracy w małych grupach
          5. dobór grup na zajęciach pod względem poziomu możliwości i uzdolnień dzieci lub pod względem rodzaju zainteresowań
          6. stawianie pytań problemowych pobudzających myślenie twórcze i krytyczne
          7. wskazywanie dodatkowych źródeł wiedzy i inspirowanie do korzystania z nich
          8. stopniowe zwiększanie wymagań
          9. przydzielanie dodatkowych ról mobilizujących do wysiłku intelektualnego i zaangażowania;

          Dzieci uczą się rozpoznawać własne i cudze emocje

          Spodziewanym efektem programu jest uświadomienie dzieciom jak wiele radości i satysfakcji daje twórcza praca, Uświadomienie, że każdy jest osobą zdolną do tworzenia dzieł niezwykłych i niepowtarzalnych a także uświadomienie, że warto pracować razem, że każdy posiada w sobie niezwykłe możliwości i zdolności trzeba tylko chcieć je w kimś zauważyć.

           Metody pracy: aktywizujące, integracyjne w pracy z grupą- pedagogika zabawy,  twórczość i techniki plastyczno-techniczne, zabawy rytmiczno‑ruchowo‑słuchowe, praca indywidualna, łamigłówki, zagadki, pokaz, rundka, ćwiczenia koncentracji uwagi, percepcji wzrokowej i słuchowej, stymulacja umiejętności grafomotorycznych oraz ćwiczenia usprawniające koordynację wzrokowo- ruchową i orientację przestrzenną, elementy arteterapii i muzykoterapii, gry i zabawy ruchowe, ćwiczenia i techniki wyobrażeniowe,

          Formy pracy: praca grupowa